Camera Obscura

Από τον 5ο αιώνα π.Χ., επιστήμονες όπως ο Αριστοτέλης και ο Εύδοξος είχαν παρατηρήσει το φαινόμενο της Camera Obscura παρατήρησε μια εικόνα έκληψης της σελήνης που προβλήθηκε στο έδαφος μέσα από τις τρύπες ενός κόσκινου και μεταξύ των φύλλων ενός πλάτανου . Ωστόσο, μόνο τον 17ο αιώνα, με την ανάπτυξη του φακού, η χρήση της έγινε πιο συνηθισμένη. Για πολλούς καλλιτέχνες, η Camera Obscura υπηρέτησε ως εργαλείο που τους βοήθησε να αποτυπώσουν την πραγματικότητα με ακρίβεια. Έτσι, οδήγησε στη δημιουργία εικαστικών έργων που αντέγραψαν τον κόσμο όπως τον βλέπουμε. Η Camera Obscura είναι μία από τις πιο σημαντικές συσκευές στην ιστορία της φωτογραφίας. Αν και δεν είναι φωτογραφική μηχανή με την κλασική έννοια, η λειτουργία της είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της ανάπτυξης της φωτογραφίας. Η Camera Obscura λειτουργεί μέσω ενός σκοτεινού θαλάμου στο οποίο το φως εισέρχεται από μία μικρή οπή, δημιουργώντας μια αναστραμμένη εικόνα του εξωτερικού κόσμου στην απέναντι επιφάνεια.Η εξέλιξη της Camera Obscura άνοιξε το δρόμο για την πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε. Το 1826, ο Joseph Nicéphore Niépce, χρησιμοποιώντας μία εναλλακτική τεχνική με το όνομα Τιτλοφορείται «Η θέα από το παράθυρο στο Le Gras» και ελήφθη στο Saint-Loup-de-Varennes της Γαλλίας. Στην εικόνα φαίνονται τμήματα κτιρίων και ο περιβάλλοντας χώρος. Πιστεύεται πως ο Niépce έφτιαξε τη φωτογραφία χρησιμοποιώντας σε σκοτεινό θάλαμο ένα μικρό δίσκο καλυμμένο με ένα ειδικό φωτοευαίσθητο μείγμα. Με την έκθεση στο φως, το μείγμα σκλήρυνε, ενώ τα κομμάτια που δεν εκτέθηκαν παρέμειναν υδατοδιαλυτά και μπορούσαν να ξεπλυθούν με ένα μείγμα πετρελαίου και ελαίου λεβάντας. Μετά την 8ωρη έκθεση, οι ακτίνες του ήλιου «φώτισαν» τα κτήρια στις δύο πλευρές της εικόνας.ο ίδιος ονόμασε «Ηλιογραφία»